Alegoriak
Tailerra
2010/11/15 - 2010/11/18

Alegoriak

Parte-hartzaileak

IZENA EMATEKO EPEA AZAROAREN 8A ARTE LUZATU DA. “Ça a été”: horra zer esaldirekin laburtzen duen argazkiaren funtsa Roland Barthesek, bere Kamera argitsua obran. “Hori, izan da”. Irudiaren aurrean, nire lehenbiziko errakzioa zera da: irudiak islatzen didana, izan, izan dela historiaren une jakin batean. Barthesek ez zuen ukatzen irudiaren erretorika bat egon zitekeenik; hain zuzen ere, argazkigintzari buruzko lehen testuetariko batean aztertua zuen gaia; baina, berarentzat, errealitatea jasotzea argazkilariaren esku-hartzeen gainetik dago.

Koordinazioa: Ramón Esparza

Karen Knorrek eskainia

Data: Azaroak 15tik 18ra

Ordutegia: 10:00etatik 14:00etara / 16:00etatik 20:00etara

Parte hartzaileak: 15 gehienez

Izena emateko epea: Azaroak 8 arte. Bidali zure datu pertsonalak, zure CVa eta motibazio eskutitzarekin batera arteleku@gipuzkoa.net helbidera

Teoria modernistarentzat, irudiaren eta erreferentearen arteko zuzeneko lotura da argazkia beste ikus arte batzuetatik –pintura edo marrazkitik, kasu- bereizten duen elementu nagusia. Lotura hori, izan ere, irudiaren eta objektu konkretu baten artean sortzen baita, ez irudiaren eta objektu klase baten artean. Horrek ondorio nabarmena du: argazkia nekez uztartzen dela sinbolikoarekin; edo, bestela esanez eta Régis Durand en hitzak erabiliz (Le temps de l’image), argazkia singularrari itsasten zaiola, eta, horrenbestez, funtzionamendu sinbolikorako behar den urrundea eragozten duela.

Esparru fotografikoari begira, indizialtasunaren teoria honen zuzeneko ondorioz, indartzen diren poetikak dira objektuaren aurkezpenean edo irudiaren ekoizpen baldintzetan zentratzen direnak, denborazkotasunarekin duen harreman estuan zentratzen direnak. Beste autore batzuen arabera –Craig Owens, adibidez-, argazkiaren erabilera alegorikoa da, hain zuzen ere, posmodernitatea definitzen duten praktiketako bat. Bere Allegorical impulse obran, Owensek planteamendu hori aipatzen du arte posmodernoaren ezaugarrien artean eta, jakina, erreakzio gisa argazki modernistaren aurrean, honek dokumentalismoaren estetika izan baitzuen ordu arte ardatz. Dokumentalismoak erakusten duena bera adierazi nahi duen bitartean, alegoriak bigarren adierazi maila bat ezartzen du, erakusten denaren eta esan nahi denaren artean desadostasuna sortuz.

Karen Knorr-ek, mintegi honetan, planteatuko du zertan oinarritu duen bere lana, museoaren inguruan eta irudi fotografikoak XVIII. mendeko praktika artistikoekin duen loturaren inguruan. Mende hartako pintura, izan ere, oso lotua ageri da akademizismoaren baloreekin, hau da, bizitzaren eta ezagutzaren esparru guztietan arau espiritua ezarri nahi duen arrazionalismo baten espresio artistikoaren baloreekin. Enziklopedistek beti nahi izan dituzte arteak sailkatu, ideal piktorikoak ezarri eta museoa artelanak gordailatzeko eta sailkatzeko toki gisa hartu. Knorren obrari hausnarketa bat dario printzipio horien inguruan; bereziki, arte klasikoak garatutako lengoaia artistikoari buruz eta gizarte garaikideak harekin duen harremanari buruz egiten du gogoeta, gaurko gizarteak eta ordukoak oso desberdin ikusten baitute gaia.

iCal
Dokumentu Akzioak